Fort w Beniaminowie, wzniesiony na początku XX wieku, stanowi wartościowy przykład rosyjskiej sztuki fortyfikacyjnej. Jego powstanie było następstwem przyjęcia przez Rosję w 1873 r. koncepcji obrony inżynieryjnej zachodniej granicy imperium w oparciu o system twierdz i fortów zaprojektowanych na linii Niemna, Narwi i Wisły.
Organizacyjnie fort w Beniaminowie podlegał komendantowi Twierdzy Zegrze (tak samo fort Dębe). Został wybudowany na początku XX wieku według zmodernizowanego projektu znanego rosyjskiego generała fortyfikatora, prof. Konstantego Iwanowicza Wieliczki (1856-1927). Oficer ów był autorem prac teoretycznych oraz projektów umocnień szeroko realizowanych na terenie Rosji, od twierdz Modlin i Kowno po Władywostok i Port Artur.
W 1897 r. Wieliczko zaprojektował typ jednowałowego fortu, który zrealizowano niemal w klasycznej postaci w Dębem i nieco zmienionej w Beniaminowie. Z powodu warunków terenowych fort wzniesiono tu na planie niesymetrycznego pięcioboku. Załamany narys lewego barku wynikał także z potrzeby dostosowania ogniowego do umocnienia małego w twierdzy Zegrze. W części szyjowej powstały monumentalne betonowe koszary, liczące 20 półkoliście sklepionych izb żołnierskich (zachowane od dziś). Były nowocześnie wyposażone w łączność telefoniczną, ogrzewanie i oświetlenie elektryczne. Po obu stronach bloku koszarowego znalazły się latryny i łaźnie. Z koszar została wyprowadzona kaponiera szyjowa (obecnie nieistniejąca), służąca do bezpośredniej obrony z działek szybkostrzelnych zachodniego rowu fortecznego. Z koszarami łączył się również podziemny korytarz komunikacyjny (poterna) z wyjściami na dwa dziedzińce i ze studnią forteczną na końcu.
Niestety w Beniaminowie nie zachowały się betonowe stanowiska do ostrzału międzypól – potężne tradytory artyleryjskie, będące cechą charakterystyczną projektów gen. Wieliczki. Budowa fortu została poprzedzona wytyczeniem w 1902 r. solidnej brukowanej drogi dojazdowej. Za dziesięcinę gruntu pod drogę Zegrzyński Forteczny Zarząd Inżynierii płacił właścicielom 400 rubli za ziemię uprawną i 300 rubli za las. Forteczne „wojennoje szose” Nieporęt-Beniaminów liczyło prawie 4,5 km długości.
Dziś fort w Beniaminowie stanowi prawdziwą perełkę turystyczną.
