Najstarsze nagrobki na legionowskim cmentarzu pochodzą z połowy lat 30. XX w. Wykonano je z białego i czerwonego piaskowca, najczęściej jednak z cementu. Dziś są ciekawym przykładem lokalnej wytwórczości kamieniarskiej.
Cmentarz w Legionowie został wytyczony w 1934 r. w centrum Osady Parcelacyjnej Jabłonna Legionowa III, czyli na III Parceli. Powstał na wyniosłej piaszczystej wydmie. Najstarsza część cmentarza zajmuje jej wierzchołek. Jednym ze starszych jest obelisk z białego piaskowca z 1934 r. Henryka Czesława Pedy, zgasłego w jedenastym roku życia. Kilka interesujących nagrobków wykonano z czerwonego piaskowca, jak np. płytę z 1937 r. z postacią anioła, upamiętniającą dzieci Danusię i Andrzejka Wypijewskich. Widnieją na niej ślady po kulach, będące wynikiem działań wojennych z końca października 1944 r.
Przy głównej alei cmentarza zachował się interesujący, modernistyczny nagrobek Joanny Skórskiej, zmarłej w 1935 r. oraz Aleksandra Smogorzewskiego zasłużonego sekretarza zarządu Ochotniczej Straży Pożarnej w Legionowie, zmarłego 20 września 1934 r. Jest to jeden z najstarszych pomników. Interesującym przykładem nagrobka z białego piaskowca jest mogiła Anny i Leona Rapackich z 1937 r. Najliczniejszą grupę tworzą cementowe groby. Większość z nich wykonał w połowie lat 30. XX w. zakład B. Brzozowskiego. Jego sygnatura widnieje na nagrobkach Adama Scecewicza (zm. 20 listopada 1936 r.), Florentyny Czekalińskiej (zm. 22 lipca 1935 r.). Prace Brzozowskiego wyróżniają geometryczne misy ustawiane w narożnikach mogił.
Na cmentarzu znajdują się groby wielu osób zasłużonych dla miasta: wojskowych, nauczycieli i dyrektorów szkół, polityków, lekarzy, działaczy społecznych i sportowych. Znajduje się także kwatera wojenna upamiętniająca żołnierzy września 1939 r., żołnierzy AK, osoby zamordowane w czasie II wojny światowej. Niewiele jednak nagrobków ma wartość artystyczną. Niewątpliwie należy do nich symboliczna mogiła Oddali życie na nieludzkiej ziemi za ojczyznę i swoje miasto. Upamiętnia żołnierzy AK zmarłych w obozie NKWD 270 Borowicze w ZSRR. Zaprojektował ją polski architekt Zbigniew Wilma, autor m.in. pomnika Janusza Korczaka koło Pałacu Kultury w Warszawie. 19 października 2000 r. mogiłę poświęcono w obecności Ryszarda Kaczorowskiego, byłego prezydenta RP na Uchodźstwie, a od 2010 r. Honorowego Obywatela Miasta Legionowo. Uwagę zwraca także ciekawy artystycznie grób Jana i Władysławy Skonieckich, działaczy PPR i członków Armii Ludowej zamordowanych przez hitlerowców 12 styczniu 1944 r. W czasie walki na ich posesji przy ul. Królowej Jadwigi zginał także ich syn Jerzy Skoniecki oraz 13-letni łącznik Władysław Nalazek. Nagrobek został wzniesiony w stylu monumentalnego socrealizmu lat 50. XX w. Tu też pochowano córkę Skonieckich – 17-letnią Annę Barbarę, ps. „Hanka”, która zginęła 21 sierpnia 1944 r. podczas przekraczania linii frontu. W 2010 r.
Towarzystwo Przyjaciół Legionowa podjęło próbę uratowania zniszczonego grobu zasłużonego felczera Daniela Segała. Odnowiony nagrobek stanął w 50. rocznicę jego śmierci.
Fot. 1 Nagrobek z 1937 r. Danusi i Andrzejka Wypijewskich.
Fot. 2 Tablica upamiętniająca Piotra Parola zasłużonego nauczyciela i kierownika Szkoły Powszechnej nr 1 w Legionowie.
Fot. 3 Socrealistyczna kompozycja nagrobna rodziny Skonieckich, zamordowanej w styczniu 1944 r. przez hitlerowców przy ul. Królowej Jadwigi w Legionowie.
