Już wkrótce, w cieniu stojącego w kącie, wypacykowanego chojaka będziemy życzyli sobie wszystkiego najlepszego. Jednym, tyleż wyświechtanym, co uniwersalnym zwrotem większość z nas obleci wigilijny obrządek, zwilżając usta soczystymi buziakami z ciocią Wiesią czy stryjkiem Heńkiem. Co bardziej ambitni swe pragnienia wyrażą precyzyjniej i – nawiązując do świątecznych symboli – zamówią dla życzeniobiorców dużo sianka, no i żeby byli zdrowi jak ryba. Choć niekoniecznie chiński, wylansowany wśród Polan za PRL-u karp. Najśmieszniejsze jest to, że wielu kultywatorów chrześcijańskiej tradycji uczyni to ze szczerą, płynącą z głębi serc nadzieją, że wymienione przez nich towary nigdy nie zostaną adresatom doręczone. Tę dość powszechną obłudę wypada oczywiście potępić. Fakt, że opatrzność jest powściągliwa w robieniu ludzkości dobrze, wychodzi jej jednak na… dobre.
Do czego może doprowadzić masowe rozdawnictwo szczęścia, zgrabnie pokazali jankesi w filmowym dziele „Bruce Wszechmogący”. Nie wnikając w szczegóły scenariusza, zdarzyło się tam otóż coś takiego: jednego dnia każdy, kto zagrał w pewnej grze liczbowej, pewną miał też wygraną. Tytułowy Bruce chciał oczywiście dla kuponiarzy jak najlepiej. Chciał, ale nie do końca ten prezent przemyślał. Bo co się stało, gdy skacowani całonocną radością wybrańcy bogini Fortuny ruszyli rano do kolektur? Wyszło na jaw, że w związku z tak powszechną jej łaskawością, za ichniejszą „szóstkę” każdy otrzyma po kilka dolców. No więc się wyrolowani amerykańcy bracia wkurzyli. Fucktycznie, ich „fart” był grubymi nićmi shity.
Weźmy teraz drugie z nieśmiertelnych, nomen omen, życzeń – życie w zdrowiu. Przecież gdyby rzeczywiście dopisywało ono absolutnie każdemu, skończyłoby się zapisywanie do lekarzy, ci zaś nie wypisywaliby recept. W efekcie ich fach trzeba by spisać na straty. A wraz z nim przychodnie, szpitale, apteki i koncerny farmaceutyczne. Później zadyszki dostałyby pozbawione reklam ich „leków” media, organizacje dobroczynne zaliczyłyby zator finansowych tętnic, a krajowe budżety – niepoVATowane straty. Najbardziej to zdrowie byłoby jednak niezdrowe dla relacji między ludźmi. Bo i o czym, po zniknięciu chorób, mieliby oni rozmawiać? Również przy wigilijnym stole.
